Kıyım
Çok kalabalýktýlar
Çok sefil...
Aklýnýn ipiyle söküyorum dilinin sözcüklerini
Geriye ne þehir kalýyor ne kaldýrým
Ölüyor o yokuþtan inenler
Ölüyor sen yokken
Tutunurken gidiþine
Dürtüyor beni bir sýzý ya
Karanlýk basýyor..
Ahh bu zaman
Düz yolun i mgesinde hatýrladýðýmdý sen
Gözlerini gözlerime çevirince vakit aralýðýydý merdiven
Biliyor musun
Neden üþüdüm sonra
Yokluðuna cýlýz düþen aðaçlar
Günü bitirirken hemen
Sancýlar göçledi içimi kýyým kýyým
Oysa anlatmaya baþlardýn susardým/
Sustuðumu konuþurdun bi güzel
Ruhlaþýrdýk kuþ aðzýnda karþýlýklý
Köþeden çýkýveren kadýn baþlarýna inat
Kuðulanýrdým ya hani
Duruþunu kuþanýrken üzerime
Nasýrlý hüzünler geçti
Adýmý yere düþürenlerden
Rüzgara asýlan ezginin teli gibi titrerken
Sana takýlýyordum
Hiç renk vermeden kalýnlaþýrken sesim
Vermediler izin
Vermediler geçiþlerime yol
Çok kalabalýktýlar
Çok sefil
Üþüþenlerle üþüdüm
Yanýnda kendimi terk’e çalan sýradanlýðým
Ve terkin biz olduðuna inandýðým topuklarým
S/aklanarak ruhumuzdaki bütüne
Elinden þekeri alýnmýþ çocuk gibi kaldýðýmdý
Uçuklu aðýzlarda yuvarlanýrken kimsesizliðim
Toplamayýn nefesimi
Yaðmalarken sýralarý sýra sýra ayaklar
Kimdiniz
Neydiniz
Küf kokan soluðunuzda
iki adým öteye susun
Sizi rüzgara asacaðým
Sizi,sizi unutmuþ bir þehrin saçlarýna
Dokunmayýn duvarlarýma ruhumun
O benim,o benim suskumu çözen gölge
Öyle çýplak
Öyle sarmaþýk
Öyle mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.