Yitti sevgiler sanki buhar olup uçtular,
Bir kolye gibi kopup, daðýldýlar yerlere,
Ne yazýk ki gözlerde sanki birer suçtular.
Artýk kalmadý raðbet, bakýlmaz deðerlere,
Paran var mý cebinde, güzel, alýmlý mýsýn?
Dikkat ediyor musun ’belki’ler, ’eðer’lere?
Pahalý mý elbisen, biraz çalýmlý mýsýn?
Ceplerinde bol para, cüzdan þiþkin, tomarla.
Her yüzüne gülene bakýp ýlýmlý mýsýn?
Hiç umrunda deðil ki, oyalanýr kumarla,
Gününü hep gün eder, faydasýz piþmanlýklar,
Artýk ne ev kalmýþtýr, ne araba, ne tarla.
Mesken olmuþ sokaklar, bazen de samanlýklar,
Utanýr dost, düþmandan, nerde görse saklanýr,
Bazen de kafa tutar, yapar kahramanlýklar.
Zararýn neresinden dönsen alnýn aklanýr,
Kucaklar yine dostlar, eski dost düþman olmaz,
Doðruluk gibi yoktur, yine ismin paklanýr.
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.