Bir gönülün kapýsýný çalýp ta,
Açýlmaz’sa, yerilirsin, zorlama.
Ýçten içe kahýr yükü alýp ta,
Kefenlere sarýlýrsýn zorlama.
Bir kaç kelam acý sözü deyince,
Dost bilip te, son hançeri yeyince;
Alevleri, esvap diye giyince,
Lav seline karýlýrsýn, zorlama.
Taþa dönmüþ, ekin olmaz çorakta,
Hayat biter koparýlmýþ yaprakta,
Bekleme hiç, yol geçmeyen durakta,
Çölden çöle sürülürsün, zorlama.
Hüzünlerden alacaksýn payýný,
Gördüðünde, elinde ok, yayýný;
Çatlatýrsýn, kalpte sevgi fay’ ýný,
Tam ortadan kýrýlýrsýn, zorlama.
Her bir yýldan yüklenirsin nice yük,
Toplanýnca taþýnamaz, çok büyük;
Yazýlana þükür deyip boyun bük,
Adým adým yorulursun, zorlama.
Paspas olup, bükme sakýn belini,
Düþer diye hiç uzatma elini,
Selam dahi verip, yorma dilini,
Tek cümleyle vurulursun, zorlama.
29 Nisan 2019
Halkýn Þairi M. Usta
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.