DİLEK TAŞI

Beklenen, bekleyenden önce gelseydi eðer,
Ayrýlýk sonrasý kavuþmanýn anlamý kalýr mýydý?
Zaman bir yolcu misali günden güne erirken,
Özlemle konuþmalarýn tadýmý olurdu?

Susuyordum, sesini duyuyordum rüzgârýn,
Sanki dans edermiþçesine konuþan martýlarýn,
Gökyüzüne her baktýðýmda masmavi bulutlarýn ,
Her biri belli bir ahenkle mi uçuyor bu kuþlarýn?

Sonsuzluða yolcuydu sanki geçen zaman,
Duraksamýþtý, susturmuþtu gözlerini,
Dikmiþti belli bir noktaya dikkatini
Ýzliyordu usulca aynadaki kendini

Kendi miydi ki o aynadaki
Yoksa her baktýðýnda deðiþen bendi mi?
Yaþamak ne zorlu bir savaþtýr deðil mi ?
Yaþayan bilir sessizliði mi?

Susma ey gönül!
Tuz basma kabuk tutmayan yarana
Çaresizlik mi büküyor boynunu aldýrma
Her þeyin tek çaresi dua’ dýr unutma.


Sosyal Medyada Paylaşın: