Sabrediyordu olanlara, Kilitlemiþti sonsuzluk girdabýna Yok saymýþtý belki de yaþananlarý, Hakký yoktu üzülmeye ve üzmeye insanlarý
Damla damla akýyordu kan gözlerinden, Ýþliyordu damarlarýndan ince ince giderlerken, Geri dönmeyeceklerini bile bile bakýyorsun sen, Lambadaki ýþýklar bir bir sönerken.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Koyukahvesair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.