ANLIYOR İNSAN

Dünyayý bir cennet sanýp kanarsan,
Zeminden zemine yanlýyor insan,
Kendini haremde sultan sanýrsan,
Ýþ baþa düþende anlýyor insan.

Hem itikatine saðlam kuldandým,
Hem de bir alemde sanki sultandým,
Bazý hayallere boþa aldandým,
Ýþ baþa düþende anlýyor insan.

Hani seyri sefa kalkýp gezende,
Çiçekler açardý sevgi sezende,
Gülün kokusu da olmuþ nazende,
Ýþ baþa düþende anlýyor insan.

Rahmetler yaðardý þimþek çakanda,
Kuþlar uçuþurdu dönüp bakanda,
Sevginin aksi de yürek yakanda,
Ýþ baþa düþende anlýyor insan.

Maziden bu yana bir devran döndü,
Demedik o güzel hayaller dündü,
Geçmiþi yaþadýk sanki bugündü,
Ýþ baþa düþende anlýyor insan.

Düþüp anýlarýn boþ kafesine,
Dönmüþüz sevgiyle sevda sesine,
Sanki kibirlinin yandýk süsüne,
Ýþ baþa düþende anlýyor ansan.

Þiir olarak da olsa tadýmý,
Aþkýn lisanýna koymam adýmý,
Tarafýna bile atmam adýmý,
Ýþ baþa düþende anlýyor insan.



Sosyal Medyada Paylaşın: