Sepya

Aya baktým ay balkýyordu...

Bir dizi ýþýk muhbiri dal uçlarým
Geniþletti içime nilüferli bir göl
Tuttum meneviþli bir örtü zamana
Söðüt dalýydým ince ince salýndým düþüme


Salýncaðýnda bulut ývmesi.
Kamýþ gýcýrtýlarýnda kesildi göðün dili.
Tüm sözcükler talaþ yontusu
Döndüm toz döküldüm göðün eteklerine...


Hiçbir bir maviyi çaðýrýþtýrmayan kör kader.
Bakracýnda hep yaðmur suyu
Baþým gözüm için...
Uzattým uzun boyunlu zürâfa ki geçmiþ.
Tüm duvarlara daraldým
Elim, yüzüm pelte kesti


Tanrý uman pencere kýyýsýnda
Uzun uzun tavsadý tüm bekleyiþler...
Usulca býraktým dualarý cam önüne
Ve kapattým pencereyi...

Ne çok benzeþmiþti kanla hüznün rengi birbirine.
Tepeden týrnaða bir fotoðrafa sepya çizdim bizi.
Döndüm baktým bir mesih kendi tarihini
Çarmýh gibi yüklenmiþ içimde yürümekteydi...
Ýçime ayna tuttunca gördüm...

Aya baktým ay balkýdý çivisini...

ekim 2013

Deniz Ercivan
Kayýt Tarihi : 6.7.2014 13:07:00
Sosyal Medyada Paylaşın: