Bilmezsiniz

/…Neresinden baþlanýr ki anlatmaya
Her yaný yarým bir hikayenin ? …/

Hiç sönmemiþ bir toyluk kývýlcýmý bu
Yahut
Kör býçaklara uzanmýþ
kurbanlýk bir koyunun boynu;
en olmadý
bitimsiz aþk hikayesi bile diyebilirsiniz
mahzuru yok ; bilirsiniz…

Bitmemiþ sürgünlerden geliyordum oysa ki
Elimde kalan
hiç tükenmeyen acýlarýn iyesi bir geçmiþ
ve umudu hep baki bir gelecek/ti …
Siz bilmezsiniz aslýnda
Ne yalanlar biriktirdim gözlerinizde,
Ne acýnasý duygular vurdu karaya
Denizin hiç olmadýðý
Karanlýk ve uzak þehirlerinizde…
Oysa hiç gitmemiþtiniz oralara;
Siz
bildiðiniz coðrafyalarýn
koordinatlarý belli konforundayken,
Haritalandýrýlmamýþ yaban bölgelerin
Acemi kaþifiydim ben…
O sebepledir ki ;
Pür-i pak bir kirlenmiþlikti üzerimdeki,
Ýnanmazsanýz avuçlarýnýz içine bakýn
Nasýl da tertemizdi ! …
Halbuki en çok da siz oynamýþtýnýz çamurlarýmla ;
Bayramlýklarýnýz üstünüzdeyken
Yeni yetme Rüya’larýmý bile
Kirletmeye çalýþmýþtý tertemiz elleriniz !
Ama þanslýymýþým yine de ;
Siz
Kirlenmeyi de bilmezmiþsiniz…

Ne hikayelerim vardý oysa benim ;
Elimde kalakalmýþ bir yarým bir düþ,
Yokluðun derin kabuslarý,
Ve iç sýzýsý yalnýzlýðý Gün’ün…
Halbuki bilmezsiniz siz
Aslen gecedir yalnýzlýðýn hakiki iyesi;
Ki
Bu yüzdendir zaten
Ýçimin
Ay’la Güneþ gibi yer deðiþtirmesi…

Dedim ya
Bilmezsiniz siz ;
Ya da bilmezden gelirsiniz…


Ýkibinondokuz’un Nisan’ý
Ýstanbul...
Sosyal Medyada Paylaşın: