Mevsimsiz iklimler gibi girdin hayatýma,
Sanki yaþanmasý gereken bir kader,
Gizemli ve kýskanç duygularýn saklandýðý bir öykü gibi.
Biraz mahçup,biraz da utangaç,
Ellerinde pembe gül olan liseli aþýklar gibi.
Telefon tellerinde buluþup, sarýlýrdýk birbirimize,
Nefesimiz, telefon tellerinde karýþýrken birbirine sýcacýk…
Kuþlar þahidimdir, en masum halimle
Yanaklarýndan öptüm sadece...
Damla, damla büyüdü yüreðimizdeki bu aþk,
Binlercesi bir gecede doðan yýldýzlar gibi ýþýl ýþýldýk…
Sabýrla ektik sevda tohumlarýný,
Emek emek,sevda iþçisi olduk,yorulmadýk,býkmadýk.
Mevsimsiz iklimler gibi girdin hayatýma,
Delice yaðan bir yaðmurda çakan yýldýrým misali,
Yýrtarken göðü,köz olup düþtün yüreðime.
Bilsen yokluðunda ne büyük acýlar çektiðimi,
Aðlayýnca hep sana sarýlmalarýmý…
En gizli, en özel anlarým oldun,
Her þeyden farklý, herkesten uzak.
En zor aþkým,en derin sevdamsýn yüreðimi kanatan,
Ýçten içe yakan, yaktýkça hep kavuran,
Cehennem cezalý aþkým.
Razý deðilim buna! ...Ýsyanlardayým…
Yüreðime sevda,gözlerine yýldýz ektim ben,
Bir baksan,ahhh bir baksan,
Bütün karanlýklar aydýnlanýp,güneþ hiç batmayacak.
Oysa ben, her gece kayan bir yýldýz da buluyorum seni,
Ansýzýn kayýp gidiyorsun,dilek bile tutamadan…
Kimbilir hangi kadehteki dudak izlerine karýþýyor dudak izlerin
Sesin yaðmurlara karýþýyor duyamýyorum,
Sanki, sanki beynimi deliyor her bir damla,
Ne su, ne hayat, nede bereket umrumda.
Durdurun þu yaðmurlarý diye, haykýrýyorum! ...
Susuyorsun!
Sen sustukça, ben daha çok baðýrýyor,
Kimbilir, kaç kez kýrýyorum seni...
__’ Senden uzakta, iþte böyle aðlarým ben,
Bu sesler, yaðmur sesi deðil, gözyaþlarým dý ‘ diyorsun!
Gök yarýlýyor,binlerce yýldýrýmlar düþüyor yüreðime,
Beni silahsýz,
Kendimi, kendi ellerimle boðuyorsun.
Þimdi sessiz,
Þimdi bir suçlu gibi ölüyorum,
Günahsýz! ...
Hande HAGHGOUÝ
02.06.2008,pazartesi,
Çengelköy/ÝSTANBUL
Hande Haghgoui
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.