Þu yaralý kalbim, çekinmez suçtan!
Kaç kez yaralandý, ben de unuttum…
O kanar yamarým, ben hep bir uçtan;
Hep gözyaþlarýmla gönül avuttum…
Mahzun gönlüm derdim yakar tenimi…
Kendimi mi yaktým, bilmem seni mi?
Duyuyor musun hiç, þu enin/imi?
Ömrümce sevgimi, kafeste tuttum…
Çýrpýnýrým hala, kanadým kýrýk!
Çýkar boðazýmdan, derin hýçkýrýk!
Sanmayýn keyfimden, bozuldu mýrýk!
Þu masum cüssemi, susta duruttum…
Gönlüm darmadaðýn, yerinde mihrap!
Þikâyetim var þu, kalbimden ya Rap!
Hep böyle giderse, yakýndýr türap;
Islanan gönlümü, yaþla kuruttum…
Hasta kalbim, hadi bir þeyler söyle!
Sevda mý tüketti, seni hep böyle?
Biraz da gülümse, gel kerem eyle!
Ömrümü uðrunda, inan çürüttüm…
N’olacak ki etsen yer ile yeksan?
Þu halime bir bak, n’olur ki yýksan?
Þimdi aðlarým ben, burnumu sýksan!
Ah kalbim, seni hep ben harap ettim…
Karaman-2019/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Harmana çevirdim gönül hanemi
Kurutur diyerek gözdeki nemi
Dilimin ucuna gelen sitemi
Kaç kere susturdum, kaç kere yuttum.............................................................................mirim
Bir þarký söylesen gönül sesinden
Benim, senin için aþk nefesinden
Býktým usandým yar kal demesinden
Ah kalbim seni ben canda tükettim........................................................................Ahmet KARA
TDK:
Enin: acý ve sýzýdan inleyiþ…
Mýrýk: yüz, çehre…
Türap: kara toprak…
Yeksan: dümdüz, ayný düzeyde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.