Önce hafiften esti ýlýk tatlý bir rüzgar ardýndan geldi yaðmur incecikten yaðdý kar
sonra hava karardý toz duman oldu her yer ne aðaçlarda bir dal birden oluþan bu hal ne dallarda bir tek can ne çatý ne de bir dam toz misali süpürdü ah bu iklimsiz eyyam
hele ettiðine bak þu gamsýz fýrtýnanýn bu asýrlýk çýnarýn altýnda oturanlar sevgilisi aðacýn müdavimiydi onlar aðaçlar sevenlere bir doða armaðaný
þimdi yerle bir olmuþ çekilmiþ caný kaný sökülmüþ köklerinden yarasý pek derinden her akþam gelen þair belki burada yazdý en güzel þiirini belki evvelki yazdý
belki yýllar öncesi bu aðacýn altýnda almýþtý ilk buseyi vefasýz sevgiliden nice böyle fýrtýna ve nice böyle giden geriye dönüþ yoktu her giden sevgiliden getirmez ki geriye birbir aldýklarýný
hayatsa bir fýrtýna hýrpalýyor haylice nice evler yýkýldý niceler oldu viran bu ani yýkýlmalar kökten sökülen aðaç günden güne eksilen yüce sevgiye muhtaç
13/Temmuz/2012/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet Apel Kayýt Tarihi : 13.7.2012 19:53:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.