Beni Bırakma

Saman sarýsý düþler kuruyorum,
Gecenin karanlýk avlusunda.
Ýçimde tarifi namümkün sancýlar,
Ve uðultusu koskocaman bu þehrin sesi,
Saðýr eder kulaklarýmý.
Yine yarýmým yine sensiz yine kederli.

Yumulu parmaklarýnla,
Dokunduðunda yaralarýma,
Mülteci rüyalardan uyanýyorum.
Saðanak yaðmurlar yaðýyor,
Gözlerimin pýnarýndan,
Ýltica ediyorum geçmiþ güzel günlere.

Gülüyorsun yaralarýmý hiç görmemiþ gibi,
Yanaðýndaki gamzen mezarým olur bilmezsin.
Taþ atarsýn içimdeki kuyuya,
Kuþku býrakmadan sana olan sevdamdan.

Ellerini arýyorum yumuþak terli ellerini,
Ki saymadým týrnaklarýn parçaladý sýrtýmý.
Sen dolu bir kuþ sürüsü geçiyor göðsümden,
Uzak diyarlara göçüyorsun benden,
Ayrýlýk kaftanýný biçiyorsun üstüme.

Sevdiðim esmer gülüþlüm,
Portakal çiçekleri açar göðsüm varlýðýnda
Yokluðunda yitiðim yokluðunda yarým
Merhamet et beni bu karanlýkta býrakma.
Sosyal Medyada Paylaşın: