bütün yollar aþka çýkýyordu bütün yollar kendime ve ben her durakta biraz bensizlik býrakýyordum çokça da kendimi..
nereye gittiðimin yoktu bir önemi kiminle gittiðimin gözlerinin içinden, kendimeydi yolculuðum.. her vardýðýmda orada oluyordun ve her gittiðimde çoktan gitmiþ oluyordun..
bütün aþklar sana çýkýyordu bütün yalnýzlýklar kendime gökyüzü kadar kalabalýktým oysa hem çöl kadar ýssýz hangi perde açýlýrsa açýlsýn baþrolü bendim bu yalnýzlýðýn..
bütün þiirlerimi miadý dolmuþ bir aþka yazýyordum aslýnda kör bir yalnýzlýða kulaklarý saðýr eden bir sessizliðe yüreðim sustuðunda kalemim de susar sanýyordum..
kýrýk deðildi kalemime sürdüðüm düþler kýrgýndý belki de bu yüzden susmuyordum..
Filiz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mısrâ-i Âzâde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.