Sustum öylece, Dünya kabrinde! Silik bir sis, Vardý tepemde. Karanlýk çöktü! Yüreðimin telaþýna. Sakin bir ölüm Ýstemiþtim Yaradan dan... Rüzgarlarýn, Kuþlarýn, Güllerin, Çiçeklerin, Kokularý, geldiði bir ölüm... Ve belki ! Sabah’ýn güneþi Ve ya gökkuþaðýn terimi Yani beyaz bir ölüm. Oysa, herþeyin farkýndaydým. Bir kelebeðin kanadýndaki Ýhtiþam gibi, Fevri davranýp! Rüzgarýn, Güneþin, Ve havanýn bozuk akýntýsýna Kapýlacaðýmýn, Ve Sabahla doðup, Akþamla öleceðimi ! Ne yazýk ki, Ýyi biliyordum. En önemlisi de, Yanlýz olacaktým, bu yolda.! Kimse olmayacaktý.! Ne yanýmda, Ne de baþucumda, Terk ediliþin... Ve soðuk, Bir dýþlanmýþlýðýn ortasýnda, Yanlýz kalmýþ, Yýkýk, harabe ev gibi, Hissedercesine , Ölümü bekleyecektim...
#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.