Zehirli bir çiçek, lanetlenmiþ çorak bir toprak gibi, rahminde cellatlar besleyen... çarpýk, eðreti yarýnlar doðuran kadýn. Dudaklarý öpüþmemiþ hiç bir kelimeyle. Sevgiyi bilmeden, Hýrpalanan, silik kadýn. Zehrini kusarak, midesinde enzimleyerek kinin her formülünü Küçüldükçe çirkin bir yaratýk, Ufalandýkça en halis öfke. Rengin en soluk tonu.
Eseriyle övünen, fýsýltýlarýn karanlýkta yükseldiði. yüzlerin en parýltý maskelerle kaplandýðý balo salonunda... Merhabalarýn çürük yumurta ikizi gülüþler.
Zigotu cahil. Çok bileni oynayan cambaz Aklý kurnaza boyalý
Tohumu þifreli kendine. Çok tembihli saygýsýzlýða... Ata yadigarý çeyiz sandýðý. Aðýr rutubet kokulu doðumun celladý.
Þiddet þiddeti doðuracaktýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.