&&
Koktu’ da daðlarýn, bahar kokusu
Dedim’ ki gideyim, yarýn daðlara
Akþamdan kenara, koydum yolluðu
Zor yaptým sabahý, bana ki sorma
&&
Sabahýn köründe çýktým da yola
Az gittim uz gittim vardým daðlara
Çýktým’ da tepeye duman topladým
Üfledim dumaný, serdim ovaya
&&
Ovanýn üstünü, duman sararken
Bir koku yayýlmýþ, sisten dumandan
Demiþler bu kokan her hal kardelen
Öyle bir kokmuþ ki, esans sanmýþlar.
&&
Baktým’ ki, dað bayýr, sedir ormaný
Baðrýnda yer bulmuþ, karaçamlarý
Kardeþçe yaþarken, bir gör onlarý
Dersin’ ki ne güzel, kardeþ olmuþlar.
&&
Sonra ben gördüm’ de sular akarken
Dað bayýr çýnlardý, suyun sesinden
Çoðalmýþ gelmiþ’ de, suyun gözünden
Bendinden taþmakta, o kar sularý
&&
Daðlarda geçti ‘de, benim hayatým
Daðlarýn aþký var, benim gönlümde
Daðlarla orman’ da, benim sanatým
Hala’ da dururdur, bu aþk içimde
&&
21 Mart 19
Ahmet Yüksel Þanlý er