Pişmanım

Ay ýþýðý tozu yuttuðum
Bir gecenin sabahýnda
Sen koynunda uyuttuðun bana
Sevilmeden sevmeyi öðretmiþtin!

Aslýnda!
Verilen bir ödüldün sen bana
Hiç ama hiç haketmediðim.
Ben þimdi sonsuz cezalara
Müebbeti hakketmiþ haldeyim

Dikenli bir çiçektim ben tüm aþkýnla
Bir karanfil gibi, göðsünde taþýdýðýn.
Kanatmama raðmen, kurumayan gözyaþýnla
Narin kalbini hep aþýndýrdýðýn.

Kulak verseydim zayýf çýðlýklarýna
Sonsuzluk beklerdi bizi.
Ayaklarýmýzdan parmak uçlarýmýza
Kýzýlmavi bir aþkýn rengi.

Yeni doðan güne andolsun ki
Piþmaným iliklerime kadar
Gözyaþlarýmdan denizler dolsun ki
Yeter ise seni bana getirecek kadar

Yüreðimde haykýrýþlar yalvarýþlar
Yetmez döktüðüm gözyaþlarý bu aþkýn bedeline.
Yetmez yýllardýr süren bu yakarýþlar
Bir saniyelik dokunuþundaki hisse

Yalnýzlýðýma aðlayan bir sessizlik
Uykuyu bilmeyen gözlerim yollarda
Dört bir yanýmý sarmýþ sensizlik
Zifiri karanlýklarýn ayazýnda

Gece sabah ve ben
Ayný yerde seni beklemekteyim
Ne kadar özledim bir bilsen
Sonsuzluða yeminler içmekteyim!
Sosyal Medyada Paylaşın: