Meğer
Ben ki sensiz karanlýða hapsolmuþum
Gözlerinin kara ýþýðýnda boðulmuþum
Yüzümde hissederken sanki nefesini
Duydum zihnimde ra’þe estiren o sesini
En aþina gülüþünle baksan gözlerime
Ne gerek kalýr ki baþka söz söylemeye?
Ýçinde kaybeder beni gözlerinin sükûneti
Sonumdur dudaklarýnýn mahmur saadeti.
Tenimde gezerken rüzgarýn zerre zerre dokunuþu
Farketmedim baþýma gelen zerre zerre yokoluþu.
Söyledim benim bile bilmediðim sözlerimi
Uðruna adadým herkesten gizli hayallerimi
Ürkek bir yýldýz yavaþça göz kýrptý uzaktan
Mehtabýn ýþýðý gözlerime dokundu ufaktan.
Gözlerim, siyah gözlerini aradý semâda
Sonsuz bir siyahlýk beni karþýladý ufukta.
Lahzada önüme serdim yýllar yýlý zamaný
Bir bir çekip attým içinde sen olmayanlarý
Geriye pek birþey kalmadý belki ama,
Senli olsun da, ha on yýl sürmüþ ha bir lahza!
Özümsün sen benden de öte bir yerde
Beni unutmuþum anmaktan seni sende.
Hayâlin var önümde zamanlara direnen
Usul ve maðrur hâlde ellerimi bekleyen.
Zamana direnen hayalini de yanýma alýp,
Peþindeyim aþýlmaz yollarý bir bir aþýp.
Akýp gidiyorsun sen iþte bir meçhule doðru
Ýzliyorum ben meçhule çýkan o tuhaf yolu
Kaçýncý yýldýzý geçtim sayýsý bilinmez
Kaç kere yemin ettim sayýsý silinmez.
Sesini duydum rüzgârýn naif esiþinde
Seni gördüm bulutlarýn mehtabý kesiþinde.
Alma kendini benden, deniz gibi sal býrak
Hangi adrestesin sen, her yerden daha ýrak?
Usanmadan aradým seni gecesi gecesine
Unutmak ne mümkün severken delicesine!
Nereye baksam yollar bir bir sana çýkýyor
Hangi yola baþ koysam sensizliðe çýkýyor.
Umudu kaybettiðim gün seni bulmaktan,
Umut deðil, yollar tükenmiþtir aramaktan
Issýz patikalardan en engin denizlere
Denizdeki balýktan yol kenarýndaki çiçeklere
Tek tek sorup senden bir iz aradým
“Sen” dediler bana birþey anlamadým.
Meðer en güzel ad senin adýnmýþ
Meðer en güzel sen bende olanmýþ
Meðer ben sen olmuþum seni ararken.
Meðer en güzel ben, benmiþim seni ararken.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.