Gece düþmeden gözümden Yýldýzlarýn titrek ýþýðýna iz düþerim. Bir þiirlik vakit daha istemiþken güneþten Gündoðumuna matemler döþerim
Ay’ýn masumiyetine iz düþmeden Göðün suretine þerh düþerim. Bazen yorgun bir ses ufukta süzülürken Sessizliðin de sesini alýp süzerim.
Seher vakti ýþýklar gölgelere düþmeden Ben gölgeleri evlat edinirim. Gök, al koynunu güneþine vermeden Ben gecenin koynunda yok olur giderim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Evren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.