Yorgunum Dağlar

Aþktan miras kaldý, soldaki acým,
Gezerim mestane, her gören aðlar.
Neylesin hastane, yoksa ilacým?
Ondurun sýzýmý, vurgunum daðlar!

Keþmekeþ düþürdü, ruhumu dara,
Sinem alýþsa da ah ile zâra,
Özlediðim mavi, yeþil ve mora;
Kondurun yüzümü, kýrgýným daðlar!

Günün her anýnda, yâri anarým,
Dýþardan gülümser, içten kanarým,
Sessiz bir volkaným, dipten yanarým;
Söndürün közümü, gerginim daðlar!

Daha kaç yýl durup, düþünmem gerek,
Gam ile yontulup, aþýnmam gerek?
Kentlerden kurtulup, taþýnmam gerek,
Dindirin ezamý, sürgünüm daðlar!

Çöktü þakaklarým, saçýmda aklar,
Þekerim yükselir, tansiyon yoklar,
Çýkmadan son nefes, yýkmadan þoklar;
Döndürün özüme, yorgunum daðlar!

10.03.2019
Muhittin Alaca





Sosyal Medyada Paylaşın: