her sabah Annem gibi uyanýyorum kendi kendimle Annem gibi konuþuyorum onun gibi saçlarýmý okþuyorum . onun gibi seviyorum ah o yüzüm... her gün biraz daha reçel yanaklý Annem oluyorum ah o yüreðim... her gün biraz daha Annem doluyorum . onun gibi kokuyorum yaþýyormuþ gibi kucaðýna deste deste güller döküyorum her yer aný... nereye gitsem kendimi Annemde buluyorum . sesi...serçe konmuþ dallar gibi cývýl cývýl neþ’e saçardý gülünce bahar gelir... yüzünde yediveren güller açardý onun gibi gülüyorum . her gece... ölü anne makamýnda þen þakrak þarkýlar söylüyor... rüyalarýmda duyuyorum gelincik tarlasýnda bir beyaz kuðu Annem... bana kanat çýrpýyor görüyorum . ve o acýmasýz son... Annem gibi ölüyorum.....!
1998
Düþünmek Yaþamýn Pasýný Silmektir, Karina Yayýnevi, Ank,2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.