SAF BİLGİNİN BUZUNDA DONMAK

(Ýþçinin Günlüðü)


-reddediþi hissediyor musun; yani direniþin közünde yanmak?
-hayýr, hissetmiyorum, býraktým hissetmeyi
-ne zaman býraktýn?
-geçen yüzyýl, yine bu vakitlerdi, her yerde unutma labirenti kurmuþlardý
-o unutma labirentlerine sen de mi girmiþtin?
-evet, ben de girdim, çünkü unutmazsa yaþayamaz insan
-öyleyse onlar gibisin; hislerini teslim etmiþ… öyleyse insansýz þehirlerde yaþa sen!



ben unutmuyorum, iþçiyim, unutmama iþçisi, unutmuyorum
unutmamayý soðutucuda saklamýyorum bozulmasýn diye
o üstüme giydiðim tulumdur
unutmuyorum, bak unutma günlüðüm bomboþ


ekmeðin, kelimenin ve býçak sýrtýnda yolculuðun iþçisiyim
düþ karþýlýðýnda anlam yüklüyorum gerçekliðin konvoyuna
masumiyetin dansýdýr bu; yani saf bilginin buzunda donmak!
bu içimizde koþturan su hüznü göze alanlarýn içeceði
onu çýplak gözle göremiyorsun, biliyorum
nefis bir sessizlikle kapatmýþtým üstünü


hem sen geçen yüzyýlda býrakmýþtýn görmeyi
sana kýzmýyorum, bu kuþatýlmýþ halklarýn hastalýðýdýr
ciddiye alma çýðlýk iþçisiyim sadece ben
baðýrmaktan çatladý ses tellerim, ciddiye alma
bir çýðlýk en fazla nedir ki uyanýlmamýþ rüyadan baþka
hem geçen yüzyýldan kalma bir alýþkanlýktýr
ses tellerinden zindan yapýp içeri atmak baðýranlarý


bak burada ne var:
yabancýlýk okyanusu;
milli oyuncaðýmýz!


hemen þurada ýþýldayan yüzüyle mutlak kötülük
tam karþýmýzda da unutmayý öðretenlerin geçit töreni
sana gülücük atýyorlar yanýndan geçerken
bana “alýn götürün þunu, susturun bir yerde” bakýþý
fýrtýna iþçisiyim ben; masamýn üstünde Deniz, kum ve rüzgar
çekicin döktüðü kýrýntýyým, kýrýntý ki taþlarýn tozunda sýnanmak!



-büyük geleceði de mi hissetmiyorsun, onun ayak seslerini?
-hayýr, büyük geleceðin önünde hediye duvarlarým ve labirentlerim var benim.
-ama taþlarýn tozunda sýnanmýþ bir iþçinin bilekleri duvar ve labirent yýkýcýdýr.
-bileklerindeki bilgiyi göster, belki öðrenirim o saf bilginin buzunda donmayý.





Sosyal Medyada Paylaşın: