BOŞLUĞUN METROPOLÜ

seni aradým bütün yýkýlma sanatlarýnda
belki de hep karþýmdaydýn ama yoktun görünürde
bütün altüst oluþlarýndan geçtim tarihin
hafýzanýn yasaklý þehirlerinde sordum seni
ipuçlarý getirdi senden ýslýk çalamayan çocuklar
bir virgül kelebeði;
onu izlememi söyledi tam arkamý dönüp giderken


yola çýkmýþtým bir kere hüzün ülkesinden
rüyadan rüyaya uçup duruyordum kiralýk kanatlarla
alçaklýðýn tarihini yazanlara “hayýr” diyenlerin arasýnda aradým seni
sessizlerin seyahatine katýlmýþtýn
hata veriyordum yumruðum anlam kazandýkça
hata veriyordum, adým erroriste çýkmýþtý


resmini gösterdim anýmsama iþçilerine
uzun uzun bakýp “onu hiç görmedik” dediler
tren mezarlýðýnda vagonlarla konuþtum feodalizm uykudayken
bitiþik yazýlan yürekler-de oradaydý
“de” henüz dahi anlamýnda kullanýlmýyordu


bir ara sesini duyar gibi oldum yetmiþlerdeydi
oraya koþtum
idam gri bir ülkenin baþkentiydi


sonra ikibinler:
insanlarýn uyku arabasýna bindiði
ve bu gün gittikçe kalabalýklaþan o büyük araba


gökten eski evlerin üstüne dev bir kaya sarkmýþtý
“bu ne?” dedim
“boþluðun metropolü” dediler


bozgun bakýþlýlar sokaðýna girdim aklýmda “sarýlmak” fiili
üstümde “zaman, annem ve öteki þeyler”
ellerimi gördüm orada savunmasýz;
ellerim bilek güreþi yapýyordu devletle
orada da seni aradým, orada düþlerin grevinde
yere yatýrýlmýþ sözcükler meydanýnda
bu kez yenilgiyi uzun tutmuþtum
bu kez sadece bekledim, bekleyiþin kökenine indim
ki bize oturmaya gelecek bekleyiþ diktatörlüðü
belki yanýnda bir günbatýmýyla gelirsin diye bakýndým
ve belki bir çiçek dolaþmaya çýkmýþtýr dýþarýda
bir çiçek o saatlerde kokularýn kaptanýdýr




Sosyal Medyada Paylaşın: