GÖĞÜN KALBİNİ KIRAMAM...

Göðün kalbini kýramam ve içinde saklý ritmini de.
Meneviþlenen kanatlara resimler çizerim kendimce
G/örmeyi arzu ettiðim teninde
Ebabil kuþlarýna dokunmayý tehir ettiðim o her saniye.

Ýçimi yýkamam dýþýmýn mermerlerinde hep gözyaþý
Aþký ýskalayan ufkun hizasýnda
Takýlý kalsa da ruhum
Miadý dolan acýmý yeni yeni saðalttým.

Öncemi devþirip göðün yedek titriyle
Kendimi soyutladým biteviye
Kayýp giden umutlarýn balyalarca
Gönle sunduðu o hediyeyi
Kucakladým içimin titrek feriyle.

Yaþlarýmý tutsam ne fayda?
Ya da tutanaklara geçse hüznüm
Ne ara öldüðümü kim bilecek?
Ýçin için yanan göðü kim söndürecek
Ýçimdeki nefes kendime yetmezken
Hangi silueti yok sayacak Tanrý?
Cýlký çýkan düzende
Sevgiyi mubah görmeyen hangi fasýlayý sorgulayacak?
Anýp da aþký ar bildiði yüreði
Kime emanet edeceðim O’ndan baþka?

Sonlardan kaçmak belki de havsalaya sýðmayan…
Son baþlýðýna uygun bir ayrýntý
Bellek kadar ýsrarcý bir tutanakla
Kazýdým ben her ismi ve her kayýp nefsi
Ýçimde sonlanmayan bir mekanizma ile.

Evrilen zamandý ve epriyen mekânda
Kala kaldým bir baþýma, demekten men etti beni Yaratan.
Sonramla iþtigal heybemde katlý sevincim
Azýcýk ýslanmýþ ütülü mendilim.
Kim bilir hangi asýrdan miras?
Yaþlarýn sorumlusu elbet içimdeki niyaz.

Derme çatma hüzne inþa ettiðim
Sözüm ona mutluluk
Haris ruhlarýn asla kefil olmadýðý
Bir zaman aralýðý
Gülüp aðladýðým
Ýki dudak arasý saklý olsa keþke sýrlarým.

Tetikli bir mizaç
Az sonra verilecek fermaný döngünün
Göz göre göre giderken ölüme
Ç/atýk bir serenat baðdaþ kurulasý ufkun
Tarihçesinde illa ki kaybolan o neþriyat.
Bir temenni dillenirken bir de son varsa eðer
Mimlenirken.
Dilimlenen ömürde yüzen kâðýt kayaklar
Su almadan solmasa keþke içimizdeki nizam.


Sosyal Medyada Paylaşın: