DUY, SEVGİLİ ŞAİR

Üzünç baþaklarý aðlak yüzlerinde
Ömür denen ekinin kollarýnda yaþlý bir Tanrý.
Ýçimde makamlý makamsýz dolduruþlar
Bakalým ne zaman kalkacak naþý gözyaþýnýn?

Her fýrsatta içine çemkiren yaþlý dünya
Olur olmaz hýrsý nelere nelere mal olacak insan ýrkýnýn?
Geçit vermez kimin ehli keyif paranoyalarý
Gün mü öðüttü?
Tanrý mý unuttu?
Geçmez bizim oralardan mutluluk vagonu.
Aþkýn aþinalýðýnda
Yetim iklimler biriktirdim:
Afakî sevinçlerin yasýný tuttum tutalý
Gülmeyi unuttum,
Sarhoþ nidalarýnda ömrün
Beyitler devirdi bilmem kaçýncý tokadý
Bir de unutulmaya yüz tutmuþ salkýmlar…

Hani göðün örtüsünün altýndan
Baþýný uzatan sarýþýn baþaklar:
Öyle ya nasýl vakur ve dolu her biri
Unutulmuþ olsa da kaç satar bu aþkýn hayali?
Yola çýktý çýkalý
Serpildi büyüdü acýlarýmýz.
Yoldan çýktýk çýkalý
Dönmeyi unuttuk yorgun meallerin nabzýný
Tutan bir ýþýk kadar da patavatsýz satýrlarýn
Kurbaný olduk bir þafak vakti.

Araz yüklü cümleler sýrýtkan nöbetlerde korudu kolladý
Sýrasýz ölümleri:
Kaypak cümleleri ise yok saydýk
Oysaki insan ýrkýydýk:
Yobaz belki de münafýk edimlerde sýr tuttu yürekler
Köhne lahit aþkýn bekasýnda
Nöbet tuttu
Varsýn anýlsýn isyankâr.

Zabýt tuttuk bazý bazý
Ýçre dönük aþkýn elem yüklü közünde
Kâh unutulduk kâh uyutulduk:
Halis munis bir hecede aykýrý düþünceler
Mesken tuttu.
Bir göðün minvalinde
Bir de öðütülmeyen her hüzün tanesinde
Yana yakýla mecazi fenerler aydýnlattý yolumuzu:
Düþtük her birimiz:
Duy, sevgili þair;
Düþ’tük her birimiz…
Ya, sen,
Yazdýðýn kadar bilir misin yosun tutmuþ efkârý?
Hani cümleler kývamýnda
Sen de hayli hatýrý sayýlýr bir ömrün kýyýsýnda:
Say ki; biz yazdýk sen okudun
Ve hatmettik her heceyi.

Düþ pazarýnda düþünmeyi öðretti bize evren;
Kýyýsýndan köþesinden zehir soluduk
Olmadýk bir lehçede kavrulduk
Kavruk namelerin hüznüne ekmek doðradýk:
Kutsaldý her deyiþ ve her acý;
Kutsaldý nimet
Bayat tadýnda bile vardý rahmet…


Sosyal Medyada Paylaşın: