DİKİŞ TUTMAYAN BİR YÜREK...

Kýtasý olmayan bir yolculuk,
Ýçre dönük yüzünde elem’in
Külbastý hatýralar gecenin yarýsý:
Yarým olmuþ hadiseler, hep yarým
Yarýnlarda iz sürerken, soruyoruz da hep:
Nerede kaldý diðer yarým?

Aþkýn minvalinde dikiþ tutmayan yürek;
Her söküðünde sokulgan bir kuþ misali
Baþýmý dayarken göðsüne yorgunluðun
Hani olur da; okþar baþýmý titrek elleriyle.

Çözüldüðüm hece hece
Oysaki yeni örmüþtüm beyitleri
Kýrmýz tokamda hep cahil cümleler saklý:
Sýradan geçerken dünüm
Nerede mi bu muhafýz alayý, dercesine
Somurtuk bir güneþten bile alacaklý
Fani ve Tanrý.

Çeperinde ümitsizliðin,
Ayýla bayýla sevmeyi kim bilir hangi mevsim
Diledi?
Beyazýn yuvasý kýþýn doðasý kar’ý ve aþký
Ýçselleþtiren doðasýnda yüreðin
Varsa yoksa düþ pazarý
Þimdiden geleceðini vurgulayan bahar’ýn doðasý.

Ah’lar dolu madem çýðlýklarda;
Yokluk ise hep var.
Zaman tepe taklak
Aþk bu, azizim:
Akla zarar.
Zamaný uyutsak kime ne?
Kime ne, vurulsak tek seferde birbirimize?
Sonrasý býrak kalsýn, dercesine
Atýl duygular körpe aþkýn ilahý;
Savruk notalar baþlatmadý mý çoktan
Bu yangýný?

Görüp göreceðiz ne ki, demeden
Miadý da dolmadan sükûnun
Hangi ara daldýk gittik ufkun arka penceresine?
Uyumayý kar saydýk hani;
Gündüz gözüyle gördüðümüz her düþ’te
Savrulduk nidalar solarken
Sevdik güneþ batýp batýp doðarken;
Yoksa çok mu geç kaldýk bu aþka?

Naz makamýndan geçtik peyderpey
Niyaz makamýnda tutuklu kaldýðýmýz kadar
Solmaya ant içen kararsýz güneþin edasýnda
Sonlanmadan cihan,
Öykündüðümüz her þiir bize Huda’dan armaðan.



Sosyal Medyada Paylaşın: