RUH HAZNESİ

bilmiyorum, ne durumdayým,
herkes, kendi bildiðini okur.
ben de kendi bildiðimi,
umursamaz bir haldeyim, herkesi,
kendi düþ dünyam da,
zamansýz bir oturumda,
boþ insanlarýn,
gýybetini , yapmakla geçiyor,
bu üç günlük, zaman dilimi.
vakitte dar, biliyorum!
ama nedense ,
konuþmadan da duramýyorum!
bir kuþatmanýn ortasýnda,
kýlýçlarýn, kalkanlarýn,
güneþle bir olmuþ, yansýmalarýyla uðraþýp,
bana musallat olmuþ,
þu sevgi denileni ,
kýlýçlarýn, keskin yüzüne baþýný koyup,
baþla gövdesini, bir ayrý oynatmak isterdim.!
ama fýrsat dahi olmadan,
bir ukte, tohum býrakýp
kellesini kurtarýyor...
bir ispiyoncu gibi,
bir düzenbaz gibi,
bir yalancý gibi,
bir sahtekâr gibi,
yüksek bir ikbale sahip!
herkesi bir öldürüyor...
ve nedense,
kimsenin
kaný akmýyor.
ve her zaman, olduðu gibi
yine boþluklarýn,
çýðlýksýz senfonisinde,
çýðýrtkan sesimle,
varoluþlarýmýn, çatlak duruþlarýyla,
seviþme, durumunda kalýyorum.
Herkesin ortasýnda !
yediðim sillenin, acý tarafýna odaklanýp,
Kendi yaralarý mý! kendim sarýyorum.
Derler ya; Namert de muhtaç kalmadan.
Ve
Biraz sakinleþip ,
Yüzüme bulaþmýþ olan,
Gökyüzü karanlýðýný,
Gündüzün, kansýz eline teslim ediyorum.
Belki biraz mavilik ,
Belki birazda, yaðmur týlsýmý düþer...
Cemre’ nin döngüsü gibi.
Bir havanýn esintisiyle ,
Bir topraðýn ýslak nemiyle,
Bir suyun berrak þekliyle,
Ýþte benim yaþadýðým ruh haznesi bu...


#Peryasýz

Sosyal Medyada Paylaşın: