Uzak nedir?
Kendinin bile ücrasýnda yaþayan benim için
gidecek yer ne kadar uzak olabilir? (Ýsmet ÖZEL)
Banliyölerin ýslak istasyonlarýnda
Yabancý aðýzlardan iþitiyorsun sapa yollarýn hikâyelerini
Susuyorsun, her yol kendi topraðýndan nasýlsa…
Alt yazýlý bir hüzün taþýyorsun
Mavi ekranýnda hayatýn.
Seyredenler ayaküstü okuyor
Yol halini ince kederinin.
Bazen kendi bile kalabalýk gelir insana
Kendi sesi uðuldar içten içe,
Susmak biraz da bu yüzden güzeldir.
Gitmek, suskunluðu yanýnda götürmektir.
Vakti çarmýha germiþsen,
ya da ilahi kudret çekmiþse göðe onu, fark etmez,
Baðýþlanmýþ mekânlar çaðýrýr seni.
Gaybî kip ekleriyle çekimlediðin gitmeler
Kalp vadilerinde çaðlar ki ölmek istersin bir an.
Seni tatmin edecek tek gitmek olur, ölüm.
Varlýk iddiasýnda bir çizme kadar olamadýn þu dünyada!
Yokluk en çok topukta direndi.
Sonra, sancýdý Allahaýsmaladýðýn kalmalar.
Haydi bir þemsiye aç bütün gözyaþlarý için
Þapkalý a’larýn ardýna düþ rüzgâr gibi, telâþ gibi, feryâd gibi
Kendinden gitmekle baþlýyor her mukaddes yolculuk
Öznesi tekil, geçiþsiz bir yalnýzlýða kesilmiþ biletin.
Örümceðin, aðzýna að öreceði vakte kadar
Ateþ tabanlý ayaklarýný, sür çatal diline gölgelerin
Dilbüken zakkum þerbetiyle doldurmuþsun kýrbaný.
Diþkesmez katýksýz ekmek azýðýnda…
Yol uzun, sen karanlýk…
Ýþaret levhalarý baþka lisanda…
Hadi baþlasýn yolculuðun artýk…
Bekliyorum seni, “senden içerü “ bir yerde sabýrla….
OLCAY GÖKÇE (ÞUBAT 2019)