Gül`dem

dedim;
dudaklarýn dudaklarýmda
içinden içime dökülen kelimelerden kule
ördüm
kalbinin kalbime deðdiði yerde
ver elini cümlemizi kur’alým


dedi;
saçlarýn avuçlarýmda
içinden içime dökülen Munzur
g’ördüm
sularýn sulara karýþtýðý yerde
b’ak bana yataðýmýzý bul’alým


dedim;
asi Fýrat’sýn
içinde Dicle’yi bulma telaþý

yüreðim sýkýlmýþ yumruk
içinden içime taþkýn
vuslat kavgasý

dedi;
Dicle’sin sen mavi
yüreðin yüreðimde akar gibi

içim dýþým sen
aslý’m astarým eksik yaným
gel tamamla kendini


dedim;
Ali’nin Zülfikar’ý mý keskin bakýþlarýn
göðsündeki yas’a dokunsam
Kerbela susuzluðu


dedi;
sen dokun sadece yasýma
içimde b’ela gözlerin
Hamza’nýn korkusuzluðu


dedim;
kýrklar ceminde dar´a duran alevim
aþk ile dönen
sen Pir ben Talip
kalbimden kopan niyazým hasret
kabul et

dedi;
al’evim sensin
yeniden doð küllerimden
turnalar semahýndan kalbime
cem et

dedim;
gönül dergahýnda bekleyen
‘hâdimül-fukârayým’
al can`ýmý can´ýna
Gulbangýmý yüreðine!

dedi;
’Gerçeðin Hû demine...’



sude nur haylazca & Elbruz
Sosyal Medyada Paylaşın: