YAŞAMAK AĞIZ TADIYLA

Yaþamak da unutulur gülmek de,
Hak, hukuk ve adaleti bilmez ülkelerde,
Sevgi hapsedilir en dip hücrelere,
Pas tutmuþ ve duygusuz yüreklerde.

Sokak köpekleri ve ev kedileri bile,
Karanlýk duvarlý eski þehirlerde,
Birer “vahþi kapitalist” olurlar,
Gönülden istemeseler de...

Vicdanlar kanamadan,
Ve vicdanlar hür olarak,
Yaþamak ve gülmek için
Ýnsanca ve aðýz tadýyla,
Ne lamý ne cimi yok,
Herkese gerek hukuk..

Býrakýn liberalleri bir yana,
Vahþi kapitalistlerimiz bile
Biraz demokrat olurlarsa,
Eh iþte, belki yaþar insan,
Olmayan aðýz tadýyla.

Demokraside ise horon teper,
Özgürüz der neþeyle çocuklar;
Salýnýr hemen ipleri uçurtmalarýn,
Güleç yüzlü serin kýrlarda,
Göklerin ufuktaki sonsuzluðuna...


13.07.2005 – Mersin/Gözne

Sosyal Medyada Paylaşın: