Bir resmin en olmadýk yerinden Kopuyor kýzýlca kýyamet Avuçlarýmdan kayan bir masalý izlerken Kocaman bir gülüþü Kurban ettiðimden beri iþte En Ýhtiyacým olan þeye Öylesine uzaðým ki ‘’Neden hüzünlüsün’’ diyen uykusuzluða ‘’öylesine’’ dedim Öyle Ýþte!
Sevginin çoðunu önceden doðurdu bu dünya Bana ihtiyacým olaný veremez Artýk uzak bir þeye baðladým umutlarýmý Dokunulmaktan korkanlar Uzaklarý sever…
Kalbimdeki koyulmuþ bu karanlýk Iþýða acýkmýþ bir avuç toprak gibi Korkuyorum Iþýktan Yeniden yeþerecek belki de Canavarýn diþleri Gömdüðüm o yerde. Baþka sokaklara açýlsýn diye yüreðim Gidiyorum ýþýðýn uzaðýna Kaç Kaç Kaç
Sabaha gülümseten gecelerim olsun isterdim Bu toprakta Karanlýk bir rutubet Kirlerinizi saklamak için Var…
Herhangi bir (o resimdeki gülüþleri özlüyorum) cümleyi Þu zakkumun dibine gömdüm bir ara Beklemek öpmekten kolay Tut ki dudaklarýmda þimdi o zehir Öp desem Kýyamam ki!
Ýþte olan biten bu Kokusuz, Renksiz.
Sonra!
Bazý kapýlarý yüzüme çarptým Kendi kendimin Sen tanýmazsýn O kapýlarýn açýldýðý içimin merdivenlerini Düþünden düþmek gibidir Eðilme Ýçime Bu duvarlar var ya Kapanan yaralarýn izleri onlar
Kal orada!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Den(iz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.