Tutundukça eriyorken zaman Yüz hatlarýmda Daðýlýp savruluyor kelimeler Ýnsanlar konuþtukça Aklýmýn seyir defterinde Saklanacak yer arýyor Renklerden beyaz olanlar
Geceye kadar susuyorum hep Aðzýmýn lekeleri görünmesin diye Aðýz aðza vermiþlerin önünde Elma yemekten bahsedemezsin. Herkes elmasýný evinde yer.
Bazý hislerin gülüþümü öptüðü gecelerde Seviþiyor iki gölge Nefes nefese An, keyfince akarken Zaman tutunulmaz bir dal kadar inceliyor
Yine de ;
Yan yana gelmiþ, gelebilmiþ iki sözcük Kadar þansý yok Bazý ‘’þey’’lerin
Uzun bir þiir yazdýk diyelim Mutfaktan odaya kadar Tüketirim Þiir bile ölümsüz deðil bak Okuyunca bitiyor Yeniden okusan Ceset çiðnemiþ gibi oluyorsun Defalarca okunanlar þiir deðil Onlar yaþamak Yan yana gelmiþ O iki kelimeler var ya Defalarca okunanlar Ýþte onlar…
Keþke bize ayrýlmýþ bir dize de yaþasaydýk ikimiz de!
Deniz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Den(iz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.