NE ZAMAN GÜLECEĞİM

Yine baþladý sancým, sol tarafýmda aðrým,
Biliyorsun bu bitmez çektiðim azap neden,
Aklýma geldiðinde nasýl piþmesin baðrým,
Sen deðil misin beni boþ verip hasta eden?

Dönüp de geldiðinde hasretle ciðerlerim,
Nasýl büyük bir hazla solumuþtu havaný,
O günden beri sende, ruhumla diðerlerim,
Ettin beni bayramlýk ayný boþ top kovaný.

Yataðýma girip de yastýða baþ koyanda,
Anýnda ýþýnlanmýþ gibi kucaðýmdasýn,
Kendimi kaybedip de hayaline uyanda,
Yakýp da býraktýðýn sevda ocaðýmdasýn.

O zamandan bu yana kül altýnda közlerim,
Ýçten içe tutuþur, piþerim kebap gibi,
Dua eder özlemle yollarýný gözlerim,
Ama sen oldun Aslý, ben Kerem’in rakibi.

Mecalim kalmasa da derdinden olsam bizar,
Seni de anlýyorum, zannetme ki küserim,
Sensizliði kalbime eylesen bile mezar,
Yapraðýný incitmez sýcak meltem eserim.

Yalnýz dileðim þu ki, azcýk anlayýþ göster,
Ocaðýný söndürme, arada gel de ýsýn,
Gözden uzak olsak da gönül muhabbet ister,
O güzel sýcaklýðý hiç hatýrlamaz mýsýn?

Uzak durma sevdiðim kurtar beni bu yastan,
Kurtarmazsan derdinden inan ki öleceðim,
Aþkýn ölüm döþeði, feryat içinde hastan,
Ne zaman gül yüzünü görüp de güleceðim?



Sosyal Medyada Paylaşın: