çünkü yarým elma gönül almýyordu öyle..
dallarýn yýkýlýrken cennetten
bereketini aþktan alýyordu her meyven
ve sen,
onca meyvenin kokusunu rüzgarla taþýdýðýn burnumda
aþk diye tütüp
mum gibi sönüyordun gözlerimde..
çünkü aðacýmdýn benim
çünkü bir aðaca bakarak ormaný hayal ettim
ama o aðacýn dalýna kuþ diye tüneyip
fil gibi kýrarken dalýný
daha çok incitemezdim
kalbine küpe olsun diye yetiþtirdiðim kirazlara bak
nasýl da basýyor dallarý
bir dalda iki kir az’
ya aklýna yaz
ya da býrak kalsýn
yazdan kalma düþlere
vursun ayaz..
þimdi bir masala peri yetiþtiriyorum býraktýðýn düþ bahçesinde
gözleri orman
sözleri meyve
dua et aþkým,
dua et ki
bir elmanýn yarýsýyla avunmasýn aþkýn !
ha unutmadan..
mumlarý yeniden yakabilirsin sözlerinle
ama dikkat et lütfen
rüzgarýn þiddetine
zira mum dediðin sönüyor
gözlerinden önce..