VATANDAŞ OSMAN

Ayakta duracak mecali yoktu
Fýrýndan bir ekmek aldý yürüdü
Kýrgýndý hayata, derdi de çoktu
Zor zahmet yolunu buldu yürüdü.

Cebinde kýrk lira parasý vardý
Birden etrafýný üç kiþi sardý
Birisi kavradý, ikisi vurdu
Çaresiz saçýný, yoldu yürüdü.

Sendeledi garip, yere düþmüþtü
O halinde bile, biraz koþmuþtu
Aðzý burnu kandý, yüzü þiþmiþti
Dili sus pus oldu, bildi yürüdü.

Zaten her seçimde denene kandý
Kim vaat verdiyse, ona inandý
Mangalda köz gibi, yandýkça yandý
Kanlý gözyaþýný, sildi yürüdü.

yaþlýlýk maaþýyla, zar zor doyardý
Aybaþýný bekler, günü sayardý
Elinde kazmasý, taþý oyardý
Bütün zorluklarý, deldi yürüdü.

Geçmiþine bakmaz, günlük yaþardý
Biraz fýrsat olsa, daðlar aþardý
Rakip nedir bilmez, ama koþardý
Çemberleri yardý, daldý yürüdü.

Ama nerden baksan derdi büyüktü
Baþýna gelenler, çekilmez yüktü
Kamburu çoðaldý, belini büktü
Engini yokuþa saldý yürüdü.

Necati dostunu, aradý durdu
Gelip geçenlere, hep onu sordu
En son Bakýrköy’e, karargâh kurdu
Vatandaþ Osman’dý, güldü yürüdü.

Necati OCAKCI
17.01.2019
ANTALYA


Sosyal Medyada Paylaşın: