YANMIŞ CEYLAN’IM

Duydum mabedinde bir yangýn çýkmýþ
Kalan hatýraný silmiþler Ceylan
Her ateþ boynuma, bir çelenk takmýþ
Ýnan ciðerimi almýþlar Ceylan.

Orasý, þiirin dev kalesiydi
Yaþanan her þeyin, bir çilesiydi
Þiir narasýnýn, bir yelesiydi
Aslan tüylerini, yolmuþlar Ceylan.

Kim bilir orada neler yazýldý?
Neler resimlendi, neler çizildi?
Hepsi de aklýmda, bir bir dizildi
Alevler içine dalmýþlar Ceylan.

Ne kadar kurusa, kaybolmaz çöller
Rabbim sen koru der, yalvaran diller
Ah ile, vah ile, havada eller
Ýnsanlar sokaða, dolmuþlar Ceylan.

Elbette sen yoktun, ama sen varsýn
Ýyiye güzele doðru koþarsýn
Gönül dergâhýnda, her dem yaþarsýn
Yangýna biçare kalmýþlar Ceylan.

Gülce’de dostlarýn erken pes etti
Kurduðun akýmý, terk edip gitti
Býraktýðýn yerde, baykuþlar öttü
Hayatýn ritmine dalmýþlar Ceylan.

Nedense Necati, seni özledi
Belki gelir diye, yolun gözledi
Olayý duyunca içi sýzladý
Seni hülyalardan çalmýþlar Ceylan.

Necati OCAKCI
29.01.2019
ANTALYA


Sosyal Medyada Paylaşın: