"Ýftira ve yalanla (*)
eðer köstek olursan bana,
çelme takarsan yada;
Þakülün iðmesini,
daraðacýnýn düðmesini,
pusyulanýn iðnesini,
dünyanýn dönmesini,
ayýn yörüngesini
de
ðiþ
ti
re
mez
sin!
Doðanýn kanunudur bu;
Kantar topuzunu,
kaldýraç desteðini,
terazi dengesini,
tahtara-valli kösteðini
itersin belki ileri-geri.
Ama doða
evrimle dengeler kendini!
"Evet!" yada "Hayýr!" la
hiçbir þeyi ona zorla
ka
bul
et
ti
re
mez
sin!"