Bazen özlüyorum elbet; Aðacýn yapraða duyduðu hasret gibi; En keskin merhabalarýmý kuþanýyorum hemen. Son gülüþünü takýp omuzlarýma Bir þiir çekiyorum kýnýmdan Bileyip bütün mýsralarýný Küskünlüðünü vurmak için Ant içiyorum kör kütük. Haydi diyorum kendime bir akþamüstü Ve sevincimle biçiyorum bütün mesafeleri Ayaklarým kesiliyor yerden Çözülmüyor inadýma attýðým düðüm Vazgeçiyorum birden.
Kimliksiz bir acý saplanýyor sol yanýma Yazýk diyorum kaybettiðim zamana, yazýk! Bütün sebepler küle dönüyor içimde birden Gözlerimi kalem edip boþluða Bana geliþini çiziyorum tel tel Her alýþkanlýðýný resmediyorum karþýma Gözlerinden ýrmaklar yapýyorum mesela Saçlarýndan aðaçlar, Her halini çiziyorum Eski! Yeni! En çokta; Heyecanýný çizerken seviyorum seni
Sonra! Sonra gidiþin düþüyor aklýma bir dað gibi Her þey o eski sen oluyor yine Ýçimde çýð gibi büyüyor isyaným O girdabýn içinde kayboldukça ben Vazgeçiyorum senden.
Haydi gel Sürükle inadýmý içimden Ve çek çýkar beni girdiðim biçimden. Yoksa ben; Ben çekip gideceðim senden.
Aydýn YÜKSEL-ANKARA 21.01.2019-Pazartesi-01.31
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın YÜKSEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.