DİDİNDİĞİN KADAR GERÇEKSİN...

Baðýmsýz ve aðýrlýðý olmalý þiirin:
Aðýr çeken ruhun ifrata kaçan hüsranýna
Tanýklýk ederken ara sýra
Tahliye olmuþ buhranýn nazarýnda
Yarým yamalak bir sevinç
Büyüyen kýrsalýnda ümitlerin
Baðdaþ kuran bir hüviyet nezdinde
Hürriyetine sahip çýkar kalem:
Bir münazaranýn replikleri
Toz kondurmazken son perdeye
Ýri açýlý bir acýyý nemlendirir ayan beyan.

Demli çayýn gölgesine
Limon eþlik eder çerez niyetine
Bir de bekasý hayta ömrün
Sancaksýz telaþý öykündüðün
Zamanla sýr tutar
Sihri umutlarýn
Alaþaðý eder sevici bir bakiye kala kalýr
Ansýzýn sýzan irininde
Varlýk denen kâbusun
En ihtiþamlý maruzatý
Yerli yersiz vuku bular coþkusu
Benlik bir dirayetle
Yoldan çýkaný mahmuzlar
Yongasý sevdanýn
Bir mülkiyet gibi asýlý tepesinde
Kozasýna iþtirak eder yalnýzlýðýn.

Köhnedir her çürük diþin aðrýsý
Çekilse de yerinde asýlý kalýr sancýsý
Oysaki bir terennüm ýsmarlamýþken evrene
Soykýrým maðduru her i mge:
Geçer kendinden;
Yerli yersiz olur yurdundan
Her kovuluþun ardýna sýðýnýr
Zamansýz bir ölümdür peyda olan
Sonrasý muðlâk bir rota:
Piþekâr bir sitemle
Tonu kayýp bir ses ya da renk
Payidar kýlar hüznü aralýksýz,
Katýksýz kabullenir belki’lerin nezdinde
Bayaðý bir tattýr arda kalan
Kýnýnda saklý ya azap ya tufan…

Serzeniþi sadece kendine
Kâðýttan bir kayýktýr ruhun ve sevdan:
Batmaya mahkûm
Bazen þafaðý uðurlayan bir mevta
Göbek baðýndan ayrý düþmek, neymiþ
Anlarsýn aniden terk ediliþinle,
Sekteye uðrayan ömrün
Hezeyan bataðýna saplý gölgenle
Meþru bir aþký reþit kýlar evren:
Sahibine kavuþtuðun o an
Aslýnda yüklendiðin kadar solgundur yüzünde
Açmadan solan her çiçek:
Mezarýna gömülmeyi bekler
Vakitsiz çaðrýnýn afakî huzuruna
Denk düþer ve düþersin gözden
Umarsýzlýðýn ana kýtasýnda
Terk edilmiþ bir adadan yoktur farkýn.

Kuþaðýnda kýrmýzý bir terennüm
Öðütürken evren günbegün
Afrasý tafrasý büyür de büyür
Kollasan da arkaný
Önündedir aslýnda ömrün cafcaflý haritasý
Düþmeye gör ve dirildiðin deðil
Didindiðin kadar gerçeksin…


Sosyal Medyada Paylaşın: