Sis...
Herþeyin farkýnda olan kendine susuyorum
Ne acayip uykudur bu
Geniþledikçe geniþleyen yeþil kendiliðinden
Derinde ve uzakta..
Ziyadesiyle gözleri parlayan gece testisinden su içmek
Korkunun ve aklýn ihtiþamlý zerafeti
Karanlýðýn omuzlarýndan geçerken
Burada ölmůþtük sahi
Kaçýp kalaba ormanlardan yaðýz atla
Gövdemizden çözülmüþtük y/ay’la
Vaktin kýzýla döndüðü ateþi yakan tarih
Kime söylüyorum ben
Tekrar tekrar çizdiðim yüzünde netlik ararken
Gözlerim sis
Camlar buðulu
Bir ýþýkla yeri göðü sevmek
Ve çarpýlmak uyanýk yellerin esintisiyle yalnýzlýða
Hani bazen kalýrsýnýz olduðunuz yere çýrýlçýplak
Þarkýsýný dinlersiniz sularýn
Kirpiklerimde Islanmýþ göð
Haydi dön
Yýldýz ve ay la
Herþey birbirine karýþýyor
Bir aydýnlýk büyüyor
Bir karanlýk
Yeryüzünde..
Yalnýzlýk korkusu inlerken
Üfle nefesimi o muazzam manzaraya
Nur hüzünlü tenhalar
Duvardaki resimler
Ne acayip telaþ bu
Rüzgarlarýn çakrasýnda.
Nerdeyim
Geceye karþý yosunlar boy atarken
Ayaðýma düþmüþ bir dað
Bitmeyen sessizliðin masalýmsý eteklerinden kayarken
Ne söyleyebilirim ki
Geçen onca zamana bak
Anlamsýz mý duruyordu aynalarda
iki gözüm..
Sesinin tonunda yüzmek isterken ruhundan sonra
Bu vakte buðulu camlar çok fena
Herþeyin farkýnda olan kendine susturma umutlarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.