Hayallerimizi Kirlettin

Ben hep senin omzunda uyurdum.
Örttüðün battaniyeyle ýsýnýrdým.
Güzel rüyalar görmek için elini tutardým.
Þimdi býrakýp gittin.
Hiç düþünmedin mi
Nasýl uyur, nasýl yaþar diye?
Üþür mü, hasta olur mu diye hiç mi aklýna gelmedim?
Sadece sen örtünce ýsýtýrdý battaniyem bedenimi.
Þimdi nasýl donduðumu bir kere bile düþünmedin mi?
Kabuslarýmdan kan ter içinde uyanýrken
Vicdanýn hiç mi sýzlamadý?

Ya kurduðun hayaller..
Beni heveslendirdiðin pembe panjurlu evimiz,
Dillere destan aþkýmýz vardý.
Çocuklarýmýza koyacaðýmýz isimler,
Torunlarýmýza anlatacaðýmýz anýlar belliydi.
Giderken bunlarý da mý düþünmedin?

Aþkýmýzý kirlettin,
Sevmekten nefret ettirdin.
Keþke hayallerimize dokunmasaydýn.
Ýnsan hayalleriyle yaþar derdin,
Bari hayallerimizi kirletmeseydin...
Sosyal Medyada Paylaşın: