Muzdarip Güller

Vefa bilmez baðda, muzdarip güller,
Kimi koklar derer, kimi soldurur.
Cefa bitmez çaðda, pek garip kullar!
Kimi üzüp kýrar, kimi güldürür.

Kapýlma iþve-naz, yakan kaþýna,
Yazýk olur gözden akan yaþýna,
Bir gün tökezlersen, figan boþuna;
Kimi tekme vurur, kimi kaldýrýr.

Her gece inlersin, kor yürek sýzlar,
Görmezler halini, kör yüreksizler,
Uykusuz gözlerde, mor benek izler;
Kimi keyif sürer, kimi çýldýrýr.

Bade diye yazýk, aðu içersin,
Ýnsanlardan kazýk yiyip kaçarsýn,
Yollar dolu tuzak, hayli naçarsýn;
Kimi çýkýþ arar, kimi buldurur.

Çaðlayýp dinersin, gür nehir gibi,
Kabýna sinersin, bir þehir gibi,
Sözleri sanýrsýn, pir þair gibi;
Kimi hayal kurar, kimi böldürür.

Aþkým dediðini, en uç el alýr,
Yaðmurun kesilir, kýraç çöl olur,
Saçlarýn dökülür, birkaç tel kalýr;
Kimi okþar tarar, kimi yoldurur.

Peþinden koþarsýn hep diyar diyar,
Yýllar büker beli, hayatýn kayar,
Toprak dahi almak için gün sayar;
Kimi hayat verir, kimi öldürür.

06.01.2019
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: