İSTANBUL PEMBE (29)

Akvaryumdaki balýk
uyan artýk.
Bak bana "inek" dediler,
samanladýlar önümü,
etimi yediler,
saðdýlar sütümü,
gerimden pisliðimi aldýlar,
"tezek" diye yaktýlar,
"gübre" diye topraða kattýlar.


Þimdi ben
-Saman bile bitmiþ tarýmsal ülkemde-
ithal-yapay hormonlusunu yiyorum, neden?
Danalarým gelmeden ergenliðe
hýzlý þiþman;
"- Bu nasýl iþ be?" diyorum,
yiyiyor insan!

Gülme n’olur akvaryumdaki balýk,
bende anlamýyorum bu insanlarý artýk!
Etimi bile beðenmiyorlar inan,
hastalýklýsýný getiriyorlar dýþarýdan?

Ýyiki cam arkasýndasýn;
Suyun-havan-soyun temiz,
gövence altýndasýn.
Birde yaþasaydýn doðada,
yani dünyan derya-deniz,
dibini tarardý kurþunlu aðlarla,
yok ederdi soyunu,
bu nankör insanoðlu.
Eðer dört-yanýn aðlý balýk çifliðindeyseniz,
suyu mikro-plastik dolu,
öcünü alýr deniz!

Bak ne güzel söylemiþ(*)
Nazým Hikmet bir þiirinde(
sanada deðinmiþ,
seni örnek göstermiþ hemde;

"Dünyanýn en tuhaf mahlukusun yani,
hani þu derya içinde olup
deryayý bilmeyen balýktan da tuhaf...
Ve bu dünyada zulüm
senin sayende,
ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eðer
ve hatta þarabýmýzý vermek için üzüm gibi eziliyorsak,
kabahat senin
-demeye de dilin varmýyor ama-
kabahatin çoðu senin caným kardeþim."

(*) Nazým Hikmet Usta’nýn "DÜNYANIN EN TUHAF MAHLUKU" þiirinden. Tüm Ýstanbul Pembe þiirleri hayvanlar için yazýlmýþtýr. Ýnsanlarýn alýnmaya asla ve asla haklarý yoktur!
Sosyal Medyada Paylaşın: