Gecenin merdiveninde kýyýsýz bir denize düþüyor adýmlarýn Gözlerin bulutlandýðýnda kirpiklerine konmayý unutuyor martýlar Bir çekmeceye býraktýðýn cenneti soruyorsun baþkalarýna Unutmanýn en kötü yanýndaki sandalyeye oturuyorsun Suskunluðunda oyuklar açýlýyor baktýðýn yerlere Bir söz, bir gülüþ, bir sarýlýþ Sana ulaþmadan birikiyor Oysa çekip almalýlardý Ýçindeki terkedilmiþ kent ýssýzlýðýný Dýþ duvarý yeni boyanmýþ bir evin iç duvarýndaki çatlaðýn kýrgýnlýðýný Ýlk kýþ günleri gibi geçiyor yüzün caddelerden Kaldýrýmlar, sokak lambalarý kepenklerini kapatýyor sen yürüdükçe Bir tek iðne deliðinden geçen ýþýðýn coþkusu kalýyor Yalnýzlýðýnda kararýyor kendine sakladýðýn cennetin göðü Ve gecenin merdiveninde kýyýsýz bir denize düþüyor adýmlarýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigâr Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.