AŞK BEN DE YAŞAYAN ÖLÜ BİR SAKİN
Yaðmurun neþesine býraktým göz yaþlarýmý
Maziye karýþtýrdým, bütün tozlu raflarý
Hayatýmdan çýkarttým, dost bildiðim insanlarý
Gel gör ki, hala neþem bozuk
Sesim baðrýþlarýmda, gýrtlaksýzlýðýnda durgun
Herkesi de sallamýþtým geçen günlerim de
Sadece mazimin yýkýlmýþ gülüþlerini, hatýrlýyorum gecelerimde
Yitik ve bitik bir hal aldým iyicene
Sevmek gibi, asalak bir düþünce peþinde
Yýllarýn bozuk tümseðin de habersizce
Kendimi zehirlemekle yetiniyorum
Bilmeden ya da bunu görmezden geliyor
Öyle yaþayýþlarýma müdahale edebilecek cesareti topluyorum
Farklýlýklar arýyorum
Kaç gül kokladýðýmý bile hatýrlamýyorum
Hatýrladýðým
Hepsi samimiyet yoksunu
Kýþlardan bile soðuktu tenleri
Yüzlerinde boyalý bir deri vardý sanki
Hiç kimse aþk diye bir kavramý doya doya yaþamýyor
Herkes kendi borusunu öttürüyor
Beni de kendilerine benzettiler
Ben de sevgi yoksun-uyum
Hatýrlamýyorum aþk diye bir zihniyeti
Sonbaharýn yapraksýz hali
Kýþlarýn çamurlu bataklýðý
Yazlarýn gölgesiz güneþi
Ýlkbaharlarýn büyümeden ölen filizleri gibiyim
Halsiz ve bitkin
Yalnýzlýðýmla seviþmenin gururuyla
Son hayat rulomun rüküþlerini atýp
Uykunun galeyanýna gelmenin sevinciyle
Sofistikenin hazin sonlarýyla
Aþk denilen asalak duygunun hýþmýna uðradým
Ve son mabedimin duasýna çýkýp
Günahlarýmýn vicdanýný ödeyip
Koklaya koklaya kuruttuðum güllerin
Hayat ýzdýrabýyla, ölme yolunda
Sadece yalnýz kendimden çýkmýþ
Issýz bir adama dönüþtüm
Kirlettim de onca yaðmuru
Onca gülü
Onca rüzgarýn ardýn daki kuru yapraklarý
Anladým ki hiç bir þey benim deðil
Sen de sevgili
Sen de aþk
Çektim elimi zaten eteðinizden
Ben ölümün cenabetliðiyle
Son veda buse mi almadan
Ölmekle yetiniyorum
ANLADIM KÝ AÞK BEN DE
YAÞAYAN ÖLÜ BÝR SAKÝN
Herkese hoþ çakal....
#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.