Ýlk vuslat ertesinde þiir istedi Mir ‘im ! bana þiir yazdýrma dedim…
Hiçtim... Yalpalayan denizin sularýnda En olmayacak karasýna çarpýp Ben oldum sözlerinin i mgelerinde O sözler ki, Ýþitmedim ses olan nefesinden Duydum her hecesini Kör olmuþ gözlerimle, Gözlerinden
Sen Gök’ten!
Boþaltýp içimdeki sularýnýn Dudaklarýmý kavuran tuzunu Seni doldurdum hiç düþünmeden
Küçücük bir hiçken
Sende doðan bir ben Bana karýþan sen… Vurgununda gözlerinin Masallar dinlerken Çocuk kalmýþ bir yanýmla Ýnanýverdim Biz oluverdik birden…
Yoluma düþen Han!
Yolumu þaþýrdým Sende kayboldum Bana karýþtýn Bende kayboldun O kadar çok kaybolduk ki Birbirimizde Bulamadýk Eridik biz bizde
Ve Birken
Ýki hiç elde…
Canan Korkmaz / 24.12.18
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Korkmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.