Geceleri milyonlarca yýldýz gibi yanýp söndü sýzýsý kalbimin. Kesiklerimden sýzan renklerce çiçek bahçesiydin. Acýnýn, gerçekleri ört bas edemediði derinlikteydi varoluþun. Bir bedenin ruha elbisesiydi sana ait oluþum. Hayatýn nefese muhtaçlýðý kadar sahiciydin.
Nehrin huzur dolu saçlarýný okþamasýydý, yaðmurdu þarkýlarýn. Aþk yok olmaktan korkmamaktý. Yeniden doðan bir alev kuþuydu her yangýnda küllerdeki kalýntýsýyla. Sýzýsýna aldýrmadan,dönmeden yüzünü geriye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.