Anılmayan Ahde

Anýlmayan Ahde

Hicran yarasýný sarar, belki bin kadeh bade.
Bel ki de sevdaya yanar, güle þakýyan bülbül.
Vuslat þarkýsýný arar, dudaðýmda ki bade.
Bel ki sarhoþluðumu anar, bülbüle gonca gül...

Ezeli ruhumda bir aþk, bir aþk ki; köz gibi yanar.
Külünü üflesen, yeniden bin kez, yüreðimi kor yapar.
Ýzbeler de hayale daldýðým an, güneþ karanlýðýma dalar.
Þimdi düþümde bir salýncak, sallanýrken yedi iklim sol yaným aðlar.

Kalbimi kanatýyor, unutulup bir kez bile, anýlmayan ahde.
Oysa ’bir kahvenin kýrk yýl hatýrý var,’ derlerdi.
Yalan mýydý, o güzelim yýllarý unutup, tutulmayan ahde?
Izdýrap, gözlerime sürme gibi çekilirken, yarasalar kan beklerlerdi.

Bir gün olsun, pes etseydim eðer, gözlerimden kan damlayan bedenime,
Dehlizlere sakladýðým ruhuma, durmadan kanayan yarama,
Hayallerimin umut çiçeklerine, rüyalarýmýn güzel tuvaline,
Yarasalar, akbabalar tüm benliðime, hiç acýmadan tünek yaparlardý.

Þöyle bin, bir kadeh kýrsam, gönlüme telsiz akort tuttursam,
Burasý dertliler meyhanesi diye diye, naralar atsam!
Kim..! Susturabilir ki ; içim de ki; çýðlýk olmuþ, fýrtýnayý baðýrsam?
Tek istediðim, aðlarken bir omuza baþýmý usulca yaslasam...

Yaslasam da gamlý gönlüme, bir vefalý yürekte huzur bulsam.
Suç benim mi, hicran narýnda yanarak yaþayan kulsam?
Suç benim mi, beni anlayan bir fedakar kul bulamamýþsam?
Kaderimin yalnýzlar rýhtýmýnda, ne güzel olurdu, kederlerimi kussam...

Bilgehan Emirþanoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: