Tende Sürgün
Yoruldum,
Ruhumun baþ belasýdýr yorulmak.
Tende sürgün olmak ruhun cezasýdýr.
sonsuzluða uçup gitmek de yüreðe özgü deðildir.
“Ruh ve yürek,
Tende sürgün.” Sürgün yürekte bir insan,
Ýnsan içinde insan ölgün.
Çiçekler dargýn, bahçeler solgun.
Dereler, ýrmaklar çaðlar durgun durgun.
“Bir gülüþ arýyorum sevgili,
Ýçten ve sýcak bir tebessüm sende.
Ne kýrýþýyor gözlerinin kýyýsý,
Ne diniyor içimin sýzýsý” Bu kadar yakmaz diyorum sevgili,
Yakmaz, harlanmaya ateþler utanýr.
Yaksa, küle çevirse bu caný,
Sen de baþkalaþan bir bað olsan
Küller içinden uyanýr; tanýr seni, bu yürek, tanýr.
Uzun uzun susuþlarda dinleniyorsam,
Bil ki bu gürültülerde seni arýyorum.
Nerede tenine bir yaðmur sürgün yemiþse,
Bil ki orada ben aðlýyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.