Bazen çok ýraklara dalar gözlerim;
Bakýþlarým yerinde kalýr,
Düþündüðüme giderim.
Sevgiyi sek koyup kadehe,
Elimle sunarým dudaklarýna.
Gür bir fýsýltý akar kalbimden;
“Ýç hepsini!”
Hazana ateþ basar Pervin;
Dolunay hükümsüzlüðüne aðlar.
Karanlýðýn rengi oldukça derin,
Uykuya bülbül serenadý akar.
Geceyle yapraklar vals yapýyor ya,
Ruhumu yalnýz býrakýr mý hiç Süreyya?
Dansýn en coþkun kývrýmlarýnda,
Can suyu verir dudaklarýma;
Bir gonca açar gamzesinde o an,
Alýr götürür ýraklara…
Duygu akar geceye sýrýlsýklam,
Sevgiye gebedir artýk sabah.
Aþk, bir Peren ýþýðýnda,
Bülbül naðmelerinde doðar.
Yedi kandil tanýk ki;
Korkulu ruhlarýn dansý,
Ayaklarý çok yorar.
Defne kokulu bir þuh gülüþe;
Elimde zeytin dalý,
Bir varoluþ hediye ederim ben.
Ya sen?
Bakma sorduðuma; bilirim…
Gerçek aþka,
"Bir sen" verirsin düþünmeden.